زیارت عاشورا

در زیارت عاشورا 22 بار کلمه لعن و مشتقاتش آمده است. واژه لعن و مشتقاتش بیش از چهل بار در قرآن کریم به کار رفته است. نفرین

تو همانی که دائم نماز می خواندی. جرعه جرعه زیارت عاشورا می نوشیدی. مدام ختم قرآن می کردی و من، حسرت خورِ کارهایت بودم. حسرت خورِ آن توفیقِ عجیب و آن برکت زیادی که به زندگی ات و دلت افتاده بود.

تاریخ بشریت همواره شاهد از خودگذشتگی و جان فشانی رادمردان با ایمانی چون هابیل، یحیی و پیامبران بنی اسرائیل است که در راه اصلاح جامعه خویش، خون پاکشان بر زمین ریخت تا نهال رشد و تعالی سرفراز ماند.

در این زیارت با زمینه های توصیف شده از تولا و تبرا، سلام و لعن، سِلم و حُرب، و درخواست ثبات و پایداری در احقاق حق، ابراز نفرت و انزجار از پایه گذاران ستم و مباشران قتل امام حسین( و پیروان آنان در طول تاریخ، می توان مهدیِ یاوران تمام عیار و آگاه و در حال آماده باش.

زیارت عاشورا یکی از زیارت های مشهور حضرت اباعبداللَّه الحسین است. متن زیارت عاشورا فارغ از مسئله صدور از معصوم، متنی عمیق و پرمعناست و اگر اندک تأملی در آن شود، گویای تعالیم بزرگی در زندگی یک انسان هدف دار، آزاده و دین مدار، در اندیشه شیعی است

1ـ خدای سبحان انسان را با ویژگی فطرت آفریده است، فطرتی که اساس آن عشق به کمال مطلق و خیر و سعادت و تنفر از نقص و انزجار از شر و شقاوت است، ویژگی که همگانی و تغییرناپذیر است

در عظمت زیارت عاشورا همین بس که از احادیث قدسیه بوده و ظاهر خبر صفوان بن جمال مهران آن است که خداوند متعال این زیارت را به جبرئیل امین القاء کرده و او به رسول اکرم صلی الله علیه و آله رسانده و به وساطت ائمه علیهم السلام به صادق آل محمد علیهم السلام رسید، و وقت اظهار این حکم، زمان حضرت باقر علیه السلام بود، مثل سایر احکامی که تاخیر بیان آن ها به مص ...

ـ مرحوم آیت الله حاج آقا حسین خادمی و مرحوم حاج شیخ عباس قمی و حاج شیخ عبدالجواد مدّاحیان روضه خوان امام حسین(ع) را در خواب دیدم که در غرفه های بهشت با یکدیگر اجتماع داشتند

استاد محمد عندلیب همدانی در سال 1339 در شهر همدان در یک خانوادة علمی و مذهبی متولد شد.

در میان زیارت نامه ها، زیارت عاشورا از عظمت خاصی برخوردار است، امامان (ع) و علمای بزرگ در طول تاریخ اهمیت بسیار به آن می دادند، و هر روز آن را می خواندند، و بهره های معجزآسا و درخشانی از آن می گرفتند و پاداش خواندن آن به درجه ای است که امام باقر (ع) به علقمه فرمود: وقتی که این زیارت را (با آدابش) خواندی «کتب الله لک ماة الف الف درجة، و کنت کمن است ...